Waar we in het vakantiehuisje tegenwoordig vergeefs naar zoeken is de inventarislijst. Daar doen vakantieparken niet meer aan. Het kan niemand meer wat schelen dat er maar vijf eierdopjes zijn en dat een van de zes borrelglaasjes totaal niet past bij de andere.
We vonden het checken van de inventarislijst altijd wel een noodzakelijk ritueel in het vakantiehuisje. Zes tafelstoelen? Ik zie er maar vijf. O gelukkig, er staat er ook één buiten. Pureestamper? Check!
Net iets voor ons om helemaal de zenuwen te krijgen toen we ontdekten dat het huisje in Zeeland geen bezem had. Direct terug naar de receptie. De bezem is weg! De receptioniste toont gelukkig veel begrip. ‘Wat vervelend voor u. We komen er straks even één brengen’. En wij nog een beetje quasinonchalant lachen van ‘Jaha, we wilden net het terras gaan aanvegen, maar niet heus’.
Toen we even later in het huisje aan ons eerste kopje koffie zaten ging de telefoon. We hadden een deluxe-arrangement, met broodservice, zes tv-zenders en vaste telefoon. ‘Weet u wel zeker dat hij weg is? Hebt u wel goed gekeken, ook in het schuurtje? We kunnen wel bezig blijven, als iedereen bij de receptie de bezem manco komt melden’. Volgt een heel verhaal over vakantiegangers die allemaal ongefundeerde inventarisclaims komen indienen bij de receptie van het park. ‘Nee, we hebben echt goed gezocht’. Ik hoorde de beginnende paniek in de reactie van Thea. Totdat ze erachter kwam dat het de verdraaide stem van neefje Wietse was die in het naastgelegen huisje had ontdekt dat je via de vaste telefoonaansluiting ook intern kon bellen met de andere huisjes… Wietse zou later met een collega uit het onderwijs het Haarlemse cabaretduo Stan en Wietse beginnen. En wij telden nog jarenlang met zweet in de handen de lepeltjes in de keukenla van de moderne, van alle gemakken voorziene vakantiehuisjes.